Ik probeer hier niet mijn leeftijd weg te gooien, maar de eerste Anime Expo waar ik naartoe ging was in 1994. In plaats van het enorme evenement dat het nu Downtown Los Angeles binnendringt, was het toen een nogal gedempte aangelegenheid – anime was verre van zo populair of zo beschikbaar als nu in de VS en het was een tijd waarin fans hun toevlucht moesten nemen tot bootleg VHS-banden en kleine universiteitsclubs om hun anime-fix te krijgen.

Hier zijn enkele van mijn favoriete kiekjes op Anime Expo door de jaren heen:

Als zodanig bezette Anime Expo ’94 een klein deel van het Anaheim Marriott Hotel and Convention Center en het aantal verkopers zou gemakkelijk in het niet vallen bij de eindeloze rijen verkopers in de tentoonstellingshal van het LA Convention Center van vandaag. Maar ik was erg jong en het zat om het enige kind op school te zijn dat van anime hield, en daarom opgewonden om voor het eerst te zien hoe andere anime-fans waren. Het binnenlopen van het Marriott was dus zeker een moment.

En toen zag ik hem.

Zelfverzekerd schreed een grote, bebaarde kerel door de met tapijt bedekte gangen van het hotel die zich nauwelijks uit zijn Sailor Jupiter-uniform wurmde. Hoe schokkend het ook was voor een kind als ik, het was niettemin een geweldige introductie tot cosplay en een belangrijke les erover: iedereen kan iedereen zijn.

In de jaren daarna, toen Anime Expo enorm in omvang groeide, is cosplay ook een afspiegeling geworden van een fanbase in dit land die steeds diverser en toegewijder wordt aan hun vak. Er zijn cosplayers die ernaar streven de beste versie te zijn van het personage dat ze uitbeelden, terwijl er cosplayers zijn die anderen gewoon aan het lachen willen maken of iets leuks willen doen met hun vrienden. Hoe dan ook, het kost veel tijd, veel geld en veel passie om te cosplayen. Zoals zoveel mensen die het congrescentrum in en uit lopen met camera’s in hun handen, heb ik er een hobby van gemaakt om deze cosplayers vast te leggen in welk element ze zich ook bevinden.

En het is geweldig om te zien dat ze allemaal niet alleen worden ondergedompeld in hun personages, maar zich gesterkt voelen om dat te doen en te delen. Dus als je toch een foto maakt, vergeet dan niet om respectvol te zijn en hen te bedanken voor hun tijd!